Εξωσωματική εγώ; Ποτέ!
Έχετε αναρρωτηθεί ποτέ εσείς ή μόνο εγώ;
Πιστεύω ότι καμία γυναίκα, εκτός από όσες γνωρίζουν από μικρές ότι έχουν κάποιο θέμα με την γονιμότητά τους, δε σκέφτονται ότι θα χρειαστούν να προχωρήσουν σε εξωσωματική για να αποκτήσουν ένα παιδί. Ονειρεύονται όμορφες στιγμές με το σύντροφό τους, αγκαλιά με το μωρό τους και πετούν σε πελάγη ευτυχίας πριν έρθει αυτή η ώρα.
Μαθαίνουν για γνωστές τους οτι απευθύνθηκαν σε ειδικούς για να κάνουν παιδί και τις λυπούνται. "Κρίμα να μη μπορεί να κάνει παιδί" λέμε... Όμως ποτέ δεν πιστεύουμε ότι αυτό το πρόβλημα ίσως χτυπήσει και τη δική μας πόρτα.
Και γιατί να μην τη χτυπήσει άλλωστε, αφού σήμερα στην Ελλάδα υπάρχουν αποδεδειγμένα κάποιες από τις μεγαλύτερες μονάδες μονάδες αναπαραγωγικής ιατρικής στην Ευρώπη και 1 στα 20 παιδιά κάθε χρόνο γεννιέται ύστερα από επιτυχημένη εφαρμογή κάποιας μεθόδου τεχνητής γονιμοποίησης. Περισσότερες από 12.000 κύκλοι εξωσωματικής γίνονται στην Ελλάδα , κυρίως σε γυναίκες ηλικίας άνω των 35 ετών κάθε χρόνο, με ένα στους 3 να καταλήγει σε εγκυμοσύνη κατά μέσο όρο.
Όλα αυτά προσωπικά δεν με ενδιέφεραν, μέχρι που το πρόβλημα αυτό έγινε και δικό μου. Ευτυχώς με την πρώτη μου επίσκεψη στον ειδικό, αντιλήφθηκα ότι όντως δεν είμαι η μόνη. Ήταν η πρώτη φορά που πήγα σε γυναικολόγο και δεν έβλεπα εγκύους. Βαθιά μέσα μου χάρηκα για λίγο, αν και ντρέπομαι που το αναφέρω. Αλλά όσες από εμάς έχουμε περάσει κάτι παρόμοιο, νομίζω θα με καταλαβαίνουν.
Σε μία συζήτηση που είχα, παραδέχτηκα ότι όντως αν μου έλεγαν πριν 10 χρόνια ότι εγώ θα έκανα εξωσωματική και θα έκανα μόνη μου ενέσεις ( που έχω κάνει πάνω από 200... μέχρι στιγμής ), εγώ που φοβόμουν απλη εξέταση αίματος να κάνω, θα έλεγα : Εγώ δεν υπάρχει περίπτωση να πάρω τόσες ορμόνες και να κάνω ενέσεις ! Κατηγορηματικά ! Να που όταν όμως κάνουμε σχέδια, μάλλον κάποιος εκεί ψηλά γελάει με εμάς....
Και ξεκίνησα λοιπόν το ταξίδι αυτό, και ενέσεις έκανα, και έκλαψα και θα ξανά κλάψω ίσως...
Δύσκολο ταξίδι... Όμως έχω ακούσει ότι αξίζει... Νομίζω το βασικό είναι αρχικά να το αποδεχθείς μέσα σου, να το συνειδητοποιήσεις και να προχωρήσεις γνωρίζοντας ότι θα χρειαστείς πολλές δυνάμεις και κουράγιο. Θα πέσεις και θα ξανασηκωθείς, θα ξαναπέσεις και θα ξανασηκωθείς... έτσι είναι και ζωή όμως , δεν είναι;
Όμως μη τα παρατήσεις... γιατί Αξίζει... Θα δεις...
(Δεν επιτρέπεται η αντιγραφή του άρθρου χωρίς άδεια)